
انسان ها همیشه در پی پناهگاهی مطمئن برای گریز از اضطراب، سرگردانی، یاس، افسردگی، انحراف، پوچی، تنهایی و فشارهای روانی بوده اند. آنچه انسان را رنج می دهد، خلاء وجودی و احساس بی معنایی در زندگی اوست. همین مسائل باعث می شود که فرد در مقابل فشارهای روانی سست شود و انعطاف نشان دهد؛ زیرا هیچ پایگاه و مامنی ندارد.
دین و عمل به اخلاقیات، پناهگاه مطمئنی برای انسان ایجاد می کند؛ به انسان بها و ارزش و به عبارتی معنا می دهد.
در پژوهشی که برای اولین بار به وسیله آزمونی به نام «آزمون سنجش دینداری فرد مسلمان» بر روی ایرانیان مقیم کانادا صورت گرفت، میان دینداری و روان درستی، همبستگی مثبت و معناداری کشف شد.
در قرآن مجید هم راهکارهایی عملی برای کاهش این نوع فشارها وجود دارد.


یکی از زمینه های بروز ناراحتی و خشم و ناآرامی در زندگی، خطاها، ظلم ها و بدی های دیگران نسبت به ما می باشد. بنابراین هر چه بیشتر دیگران را در برابر بدی ها و خطاهایشان ببخشیم، به همان میزان بر راحتی و آرامش ما افزوده می شود. اگر این عفو و بخشش نباشد، یا باید با آن ها مشاجره کرده و درگیر شویم - که نتیجه طبیعی آن ناآرامی و سلب آرامش از ما است - یا این که کینه و بدخواهی آنان را به دل بگیریم و مدتها در درون خود کلنجار رفته و روح و روان خویش را ناراحت و ناآرام کنیم.
آخرین نظرات