یکی از زمینه های بروز ناراحتی و خشم و ناآرامی در زندگی، خطاها، ظلم ها و بدی های دیگران نسبت به ما می باشد. بنابراین هر چه بیشتر دیگران را در برابر بدی ها و خطاهایشان ببخشیم، به همان میزان بر راحتی و آرامش ما افزوده می شود. اگر این عفو و بخشش نباشد، یا باید با آن ها مشاجره کرده و درگیر شویم - که نتیجه طبیعی آن ناآرامی و سلب آرامش از ما است - یا این که کینه و بدخواهی آنان را به دل بگیریم و مدتها در درون خود کلنجار رفته و روح و روان خویش را ناراحت و ناآرام کنیم.

از طرف دیگر با عفو و بخشش دیگران، در خود احساس بزرگی، کرامت و عزت می کنید و همین امر به نوبه خود باعث می شود که از خود احساس رضایت نموده و آرامش و راحتی کسب کنید.

رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید: «بر شما باد به گذشت، زیرا گذشت جز عزت بنده را نیافزاید. از یکدیگر بگذرید تا خدا شما را عزیز کند.» - اصول کافی ، ج3

خداوند در قرآن کریم می فرماید: «.. وبا خلق، عفو و صفح پیشه کنند و از بدی ها درگذرند، آیا دوست نمی دارید که خدا هم در حق شما مغفرت و احسان کند که خدا بسیار آمرزنده و مهربان است.» - سوره نور، آیه 22

بدیهی است با بخشش دیگران که نتیجه آن بخشش بدی ها و گناهان انسان توسط خداوند متعال است، ادمی احساس راحتی و آرامش داشته و به آینده خود امیدوارتر می شود.

مرتبه ای بالاتر از عفو و گذشت در برابر بدی های دیگران، این است که بدی ها آنان را با خوبی پاسخ دهید. عزت و کرامت حاصل از این برخورد، راحتی و آرامش بیشتری به شما داده و با شرمنده کردن طرف مقابل، نقش تربیتی سازنده ای در اصلاح رفتار او در آینده ایفا می کنید، که خود زمینه ساز روابط اجتماعی سالم تر و مناسبات انسانی تر می باشد.

  منابع:

- قرآن کریم

- اصول کافی، محمد باقر مجلسی، ج3

- روانشناسی آرامش و راحتی، موسسه فرهنگی قدر ولایت، چاپ دوم، 1386، تهران