مهمترین عاملی که زنان را در بستر خانواده به سمت مصرف بی رویه سوق می دهد مدگرایی و تجمل گرایی است. تجمل گرایی عامل عمده زیاد مصرف کردن و عامل بازدارنده مهمی در درست مصرف کردن است. از دیگر عوامل مصرف نامناسب، احساس محرومیت ناشی از چشم و همچشمی می باشد. 

با توجه به اینکه اسراف در میان خانواده ها ریشه دوانده است جهت مقابله با آن باید با مدیریت زمان و در بلند مدت به برنامه ریزی پرداخت تا در درجه اول زنان با درست و به جا هزینه کردن درآمد خانه و جلوگیری از هزینه های گزاف و بیهوده موجب افزایش بهره وری در خانه شوند و در نهایت به جایگاه مدیریتی خود در جامعه و تاثیر خود بر رفتار دیگر اعضای خانواده، برای حفظ منافع ملی پی ببرند و با برنامه ریزی دقیق و همه جانبه ایفای نقش کنند.

مناسب ترین راهکار برای تغییر نگرش اعضای خانواده در موضوع اصلاح الگوی مصرف، تغییر در دانش، نگرش و رفتار فردی و گروهی است.

به عبارت دیگر؛ مادران باید اطلاعات لازم در خصوص اصلاح الگوی مصرف در خانواده را فرابگیرند و مهارت های لازم را در این زمینه کسب کنند زیرا اولین قدم تاثیر گذار بر انتقال این نگرش بر دیگر اعضای خانواده، مادر است.

راهکار عملی در این خصوص زمانی تاثیر گذار است که مادر، در کارهای روزمره در خانه نسبت به مصرف غیر معقول مانند روشن بودن چراغ اضافی، خرید غیر ضروری و اضافه و نظایر آن.. حساسیت نشان دهد لذا این رفتارها به صورت عملی و خود به خود به دیگر اعضای خانواده انتقال می یابد.

  منابع:

- ایروانی، محمدرضا، (1388)، اسلام، الگوی مصرف و نقش زنان در جلوگیری از اسراف

- حمیدزاده، مریم، (1393)، نقش زنان در مدیریت جهادی بهینه سازی الگوی مصرف